Het etiket op de fles lezen

Het etiket op de fles lezen

Wijnetiketten vinden we in alle vormen en kleuren. Hierdoor lijkt het of er heel wat vrijheid bestaat. Niets is minder waar. Naast de artistieke vrijheid, bevat het etiket een aantal wettelijk verplichte meldingen. Daarnaast vinden we facultatieve meldingen die aan een aantal reglementen of certifiëringen moet voldoen. Om het rijtje te sluiten vinden we ook meldingen zonder specifieke, noch gereglementeerde betekenis.

Verplichte vermeldingen

Deze meldingen vloeien uit de productaansprakelijkheidswet enerzijds en uit de informatieplicht rond het specifieke product wijn. Zonder specifieke klassering betreft het: het lotnummerde, oorsprong van de wijnappellatie / streeknaam, alcoholgehalte uitgedrukt in % van het volume, naam en adres van de bottelaar, allergenen, volume, melding voor zwangere vrouwen.

In de video ga ik redelijk diep in de betekenis van streeknaam.

Facultatieve meldingen

In dit luik vinden we: jaargang, druivensoorten, naam van het domein, labels.

Deze meldingen zijn facultatief maar toch moeten ze voldoen aan een bepaalde regelgeving wanneer ze gebruikt worden. Het zijn meldingen met een specifieke en reële betekenis... zelfs al is die betekenis soms niet duidelijk.

Dit laatste geldt zeker voor de 33 labels die we op een fles kunnen terugvinden die elkaar soms overlappen. Een voorbeeld? Een wijnmaker die een wijn volgens de biologisch dynamische principes maakt kan tot 3 verschillende labels plaatsen op zijn fles: de Europese vlag die duidt op een biologische landbouw, het certifiëringsorganisme en het charter dat de wijnmaker volgt.

Behalve wat de Europese vlag betreft, volgt iedereen zijn eigen weg. Het "Demeter" charter is bijvoorbeeld restrictiever dan "Biodyvin", vooral wat betreft het gebruik van kopersulfaat als ziektebestrijdingsmiddel. Dat laatste gebruik staat centraal in een aantal van de heetste debatten in de wijnbouw.

De meldingen zonder reële betekenis

Sommige meldingen zijn nergens gereglementeerd. "Vieilles vignes", "Alte Reben" in het Duits, is een typisch voorbeeld van zo'n melding. We kunnen ons dan wel een idee vormen van een oude druivenstok, in de praktijk wordt nergens vermeld hoe oud een druivenstok moet zijn vooraleer die als oud wordt bestempeld. Bij dergelijke meldingen moeten we vooral vertrouwen op de goodwill van de wijnmaker.