Mauzac - Druif
Geschiedenis van Mauzac
We kunnen de geboorteplaats van Mauzac vrijwel zeker plaatsen in het dorpje Meauzac in de Tarn-en-Garonne. Een tweede aanwijzing is de Moissac, een klein riviertje in de buurt, waar de druif ook zijn naam aan kan hebben ontleend.
Van Meauzac gedijt de druif langs de Tarn richting Gaillac waar hij echt voet aan wal kreeg. Vanuit Gaillac heeft Mauzac een deel van Limoux veroverd. Daar is hij de voornaamste druif om Blanquette de Limoux te produceren. Vanuit Gaillac naar het Westen toe, vinden we nog een paar percelen in de Côtes de Duras.
Op zijn hoogtepunt telden we 9000 hectaren die met Mauzac waren gepland. De laatste decennia ondergaat de druif de invloed van de Bordelaise wijngaard. Wijnmakers rooien hun Mauzac om plaats te maken voor Sauvignon Blanc. Bovendien deed de herkomstbenaming "Crémant de Limoux" ook geen deugd voor de druif. In die herkomstbenaming wordt de nadruk gelegd op meer "nobele" druiven: Chardonnay, Chenin Blanc en pinot noir. Hierdoor telt men nog maar 2000 hectaren Mauzac.
Hoe herken je mauzac?
Het uiteinde van de jonge twijg is fel behaard,
De jonge bladeren hebben een witte tot gele kleur,
De ranken zijn grassig en de kleur van de tussenknopen is groen,
De vorm van de volwassen bladeren is rond of hartvormig en bestaat uit een heel blad of uit 3 lobben. De lobben rond de petiolaire sinus overlappen elkaar. De bladrand kent kleine tanden. De bladschijf is mat. De onderkant van de bladschijf is licht behaard,
De bessen zijn rond of licht elliptisch
De plant weerstaat tegen meeldauw en oïdium. Maar we moeten ze wel beschermen tegen grijsrot en mijten.
Hoe proeft mauzac?
Met Mauzac wordt meestal mousserende wijn of zoete wijn gemaakt. In beide gevallen is de druif redelijk expressief. Mousserende wijn vertoont voornamelijk aroma's van rijpe appels. Zoete wijn smaakt vooral naar peer en kweepeer.