Trebbiano - Druif
Geschiedenis van de trebbiano
De trebbiano is een van die druivensoorten die zijn stempel heeft gedrukt op de geschiedenis van de wijnbouw door zijn veelzijdigheid en overvloed. Het is al eeuwenlang een van de pijlers van de wijnproductie in Italië: zijn sporen gaan terug tot de Romeinen.
De Italiaanse oorsprong van de druif is aangetoond op basis van DNA-studies die de verwantschap met de garganega - een dominante druif van het achterland van Venetië - hebben bepaald. Minder duidelijk, maar toch suggererend, is de vermelding van Vinum Trebulanum in de 'Naturalis Historia' van Plinius de Oudere. We vermoeden met de naam trebbiano eenzelfde verwijzing naar het Sabijnse dorp Trebula.
De druif vertegenwoordigt nu ongeveer 30% van de Italiaanse witte wijnproductie. Hij is erkend in 80 herkomstbenamingen waarvan Trebbiano d’Abruzzo waarschijnlijk de bekendste is.
Trebbiano heeft zich ook ver buiten de Italiaanse grenzen weten te vestigen. Ondanks zijn reputatie van een druif die zelden complexe wijnen oplevert, hebben wijnmakers snel zijn de krachtige ontwikkeling van de plant gewaardeerd waardoor de opbrengsten tot 200 hectoliters per hectare kunnen oplopen. Hij staat daarmee bekend om frisse en fruitige wijnen te produceren die jong gedronken moeten worden. Voor de producenten van massawijnen kan de aciditeit van deze druif de tekortkomingen van andere witte druivensoorten verbeteren in een warm klimaat.
In Frankrijk werd hij geadopteerd toen het pauselijke hof hem naar Avignon bracht. Hij kreeg daar een nieuwe naam: ugni blanc. Tot op heden is hij nog steeds aanwezig in Châteauneuf-du-Pape. We vinden ugni blanc in Cadillac (Bordeaux) in 1730. Vanuit Bordeaux is ugni blanc maar een zucht verwijderd van de distilleerderijen van Cognac en Armagnac waar hij geprezen wordt om zijn zuurgraad, essentieel voor een goede distillatie en het bewaren van de brandewijn. Indien we alle aanplantingen tellen, is ugni blanc ook in Frankrijk de meest aangeplante witte druivensoort.
Door de invloed van de Italiaanse emigratie heeft de trebbiano zich ook internationaal verspreid, van Argentinië tot Australië - waar hij bekend staat als White Heritage - Bulgarije en Californië.
Hoe herken je trebbiano?
De bladeren zijn groot, groen, met goed gemarkeerde petiolaire sinussen.
De trossen zijn groot en de bessen zijn groen tot lichtgeel van kleur met een dikke schil.
Hij bloeit laat en ontsnapt hierdoor aan de voorjaarsvorst. Ondanks zijn krachtige ontwikkeling rijpt hij later. De krachtige ontwikkeling kent ook een keerziijde: de jonge twijgen zijn kwetsbaar tegenover de wind.
De wijnstok is gevoelig voor echte en valse meeldauw.
Hoe proeft trebbiano?
Wijnen gemaakt van trebbiano worden vaak gewaardeerd om hun levendigheid en frisheid. Ze bieden doorgaans aroma's van citroen, groene appel, kruiden en bloemige tonen. Sommige wijnmakers wagen zich aan de productie van complexere trebbiano’s die gerijpt werden in vaten. Die wijnen vertonen meer ontwikkelde aroma's zoals tonen van amandelen en gedroogde bloemen.
Welke gerechten passen bij trebbiano?
Een jonge en frisse trebbiano past prettig bij lichte aperitieven, zeevruchten, carpaccio's en zomerse salades. Een trebbiano met meer body en potentieel gerijpt in eikenhouten vaten kan visgerechten in saus, gevogelte of zelfs een lekker bord harde kazen begeleiden.