Graciano  -  Druif

Geschiedenis van de graciano

Deze druivensoort, waarvan de verwantschap niet bekend is, vindt zijn oorsprong in de Rioja Alta. Alhoewel die sterk werd gedecimeerd tijdens de phylloxera-crisis, vinden wij die daar nog steeds. Wel heeft hij zijn statuut moeten prijsgeven en is zijn belang afgekalfd tot een anekdotische 0,5% à 1% van de totale oppervlakte.

Anekdotisch, wellicht... maar de anekdote blijft wel belangrijk. Want alhoewel we de druif slechts sporadisch in een monocepage Rioja vinden, wordt graciano graag geblend met Tempranillo en carignan. De kenmerken van de druif - diepe kleur, tannine, alcohol - worden heel hoog ingeschat door de wijnmakers. Bovendien worden die eigenschappen mooi in evenwicht gehouden door zijn zuren en vermijdt de druif enige vorm van vulgariteit.

Graciano heeft een mooi stukje van de wereld gezien en toch laat hij amper zijn voetafdruk achter. In de Aude (Languedoc) is hij bekend onder de naam Morrastel. Dat mogen wij zeker niet verwarren met Morastell, een synoniem voor Mourvèdre. De druiven zijn heel verschillend van elkaar.

Hij kent een zekere opgang in Corsica, waar hij de naam Minustellu draagt. Iets Zuidelijker, in Sardinië werd hij geplant na de Spaanse invasie. Daar heet hij Cagnulari.

De meest beloftevolle uitwijking van Graciano ligt in Californië, in Paso Robles. Hij vond daar zijn weg per vergissing. Een wijnmaker had jonge scheuten Mourvèdre besteld en wellicht heeft iemand in de kwekerij zich vergist in de synoniemen... waardoor Morastell werd verscheept in plaats van Morrastel. De wijnmaker had vrij snel door dat er een vergissing in het spel was maar besloot te volharden. Na 15 jaren is hij uiterst tevreden over het resultaat. Het succes van de wijn werd door de buren opgepikt en nu vinden we ter plaatse zo'n 500 hectaren Graciano-druivenstokken.

En o ja, we vinden ook wat Graciano in Argentinië en Australië.

Hoe herken je graciano?

Volwassen bladeren hebben 5 lobben met ondiepe sinussen. De lobben van de petiolaire sinus overlappen elkaar.

Graciano is vatbaar voor echte meeldauw en druivenrot.

Hoe proeft graciano?

Graciano geeft donkerrode wijnen, rijk aan alcohol, goed gestructureerd met een flinke zuurgraad. Ondanks het tanninegehalte is de wijn soepel en charmant als de druiven goed werden gerijpt. De wijn is behoorlijk wrang als de tannine niet rijp is. De wijn heeft doorgaans typische aroma's van zoethout, peper en pruimen.